برابری زنان و مردان و مشارکت کامل زنان در تمامی عرصه‌های اجتماع از مشخصات یک جامعۀ برخوردار از عدالت اجتماعی و رفاه است. همچنین رعایت اصل برابری میان زنان و مردان موجب تقویت و استحکام زندگی خانوادگی می‌شود و در هماهنگی کامل با عالی‌ترین درجات پاکی و دوری ازهرگونه آلودگی‌های فکری، اخلاقی و رفتاری است. پایبندی به این اصل موجب می‌شود تا همگان جهت رشد و بکارگیری استعدادهای بالقوۀ خود چه در بستر خانواده و چه در صحنۀ اجتماع از فرصت‌هایی برابر برخوردار باشند و به این ترتیب از یک زندگی پرثمر و سرشار از سرور لذت برند.

زنان و مردان ستون‌های یک اجتماع هستند و ضعف هر یک از آن‌ها به سستی کل بنا می‌انجامد. نابرابری میان زنان و مردان نه تنها مانع ترقی و رشد زنان، بلکه مانع پیشرفت کل اجتماع می‌شود. تعالیم بهائی بیان می‌دارند که برطرف کردن موانع پیشرفت اجتماعی زنان شرط اساسی برای بقا و رشد هر ملت است و بشر هنگامی به صلح، رفاه و سعادت دست می‌یابد که زنان و مردان همگام با هم در تمامی عرصه‌های اجتماع مشارکت داشته باشند.

برابری زنان و مردان برای بهائیان صرفاً یک آرمان و ایده‌آل اجتماعی نیست بلکه حقیقتی معنوی، همگانی و جنبه‌ای از ماهیت نوع انسان است که در این دوره از تاریخ بشریت، در پرتو ظهور حضرت بهاءالله آشکارتر شده است.

آثار بهائی بیان می‌دارند که حقیقت وجود انسان، روح اوست که جنسیت ندارد. تفاوت‌های جسمی و ظاهری که بین زن و مرد وجود دارد، بر چگونگی کسب تجربۀ آن‌‌ها از جهان اثر می‌گذارد، اما کرامت و شرافت ذاتی انسانی و آنچه نوع انسان را انسان کرده است، در زن و مرد یکسان است. همۀ انسان‌ها چه زن و چه مرد، از توان‌مندی‌های بالقوۀ مشترکی برخوردارند مانند: توانایی عشق ورزیدن، خلق کردن، استقامت کردن و در جستجوی معنا و هدفی برای زندگی و اجتماع بشری بودن. بنابراین هیچ یک نمی‌تواند ادعای برتری بر دیگری داشته باشد. انکار برابری جنسیتی، بی‌عدالتی به نیمی از جمعیت جهان است و هیچ دلیل موجه اخلاقی یا بیولوژیکی برای آن وجود ندارد.

دستیابی کامل به برابری زنان و مردان البته کار آسانی نیست و لازمه‌اش تحول و تغییر همه‌جانبه هم در ذهن و هم قلب مردمان، چه زن و چه مرد، و هم در ساختارهای اجتماع است. در طول تاریخ زنان از فرصت‌های کمتری برای رشد و پرورش توان‌مندی‌هایشان برخوردار بوده‌اند و این از جمله دلایل مشارکت کمتر آنان در صحنه‌های گوناگون اجتماع است. یکی از راه‌های تغییر این شرایط، رشد خودباوری در زنان است. از سوی دیگر مردان نیز باید از پروش توان‌مندی‌های زنان حمایت کنند و بر این حقیقت آگاه شوند که وجود نابرابری‌های جنسیتی به مردان نیز اجازۀ نمی‌دهد همۀ توانا‌یی‌های خود را پرورش و توسعه دهند.

همچنین تبعیض کنونی علیه زنان را نمی‌توان جدا از اوضاع کل جامعه و خارج از زمینۀ بزرگ‌تر آن بررسی کرد. بی‌عدالتی و تبعیض علیه زنان یکی از نشانه‌های بی‌شمار نظم اجتماعی بیمار و نا‌بسامان جهان امروز است. به همین دلیل، ایجاد فرصت‌هایی برای مشارکت زنان در ساختارهای فعلی جهان به تنهایی کافی نخواهد بود. بلکه زنان و مردان باید دوشادوش هم برای ساختن نظم اجتماعی جدیدی تلاش کنند که بر پایۀ اصول معنوی و با هدف برقراری عدالت، صلح و رفاه جمعی بنا شود.

با وجود تمام تلاش‌هایی که در سراسر جهان برای برابری میان زنان و مردان انجام شده است، جامعۀ بشری هنوز راه درازی برای به اجرا درآوردن این اصل در پیش دارد. بهائیان ایران در نسل‌های پیاپی بر اساس تعالیم بهائی، دختران و پسران خود را بر پایۀ این فکر تربیت نموده‌اند که چگونه اصل برابری را در تمامی جنبه‌های زندگی خود نمایان سازند، با تأسیس مدارس دختران در بیش از یک قرن پیش با فراهم آوردن آموزش و پرورش برای دختران از هر طبقۀ اجتماعی گام بسیار مهمی برداشته شد و زنان بهائی از حدود نیم قرن گذشته پا به پای مردان در ادارۀ امور جامعۀ بهائی در سطح محلی، منطقه‌ای ‌و ملی با موفقیت شرکت کرده‌اند. با این وجود، بهائیان ایران بر این نکته نیز آگاهند که دستیابی به برابری، محدود به این کوشش‌ها نیست و همچنان باید برای تغییر افکار، نگرش‌ها، سنت‌ها و عادت‌های رفتاری که مانع پیشرفت زنان می‌شود تلاش کنند؛ برای درک عمیق‌تر و بیشتر اصل برابری زنان و مردان بکوشند و سعی نمایند این اصل را بیش از پیش در زندگی خانوادگی و زندگی جامعۀ خود منعکس سازند.