کودکان، امید و ضامن آینده‌اند و به همین جهت در دارایی یک جامعه، گرانبهاترین گنجینه به شمار می‌روند. کودکان حامل بذرهایی هستند که خصوصیات جامعۀ فردا را دربردارند. ساختن جامعه‌ای بر پایۀ اصل یگانگیِ نوع بشر، نیازمند بکارگیری اصولی همچون عدالت، محبت، امانت، صداقت و بردباری در روابط اعضای آن می‌باشد. بنابراین، باید این اصول در جامعه، درک و به نسل آینده منتقل شوند. بدین‌ترتیب هیچ تلاشی برای بهبود جامعه نمی‌تواند آموزش اخلاقی و معنوی کودکان و نوجوانان را نادیده بگیرد.

تعلیم و تربیت کودکان فقط بر عهدۀ والدین نیست، جامعه نیز سهم مهمی در این‌باره ایفا می‌کند. تشکیل کلاس‌هایی برای پرورش معنوی و اخلاقی که درهای آن به روی همۀ کودکان از هر نژاد، قوم، ملیت و دین باز است به طور معمول از نخستین فعالیت‌هایی است که بهائیان در هر محل به آن مشغول می‌شوند. محور این کلاس‌ها، پرورش صفات و خصوصیاتی همچون صداقت، بخشندگی، پاکی قلب و مهربانی است؛ صفاتی الهی که در آینۀ قلب انسان انعکاس می‌یابند و پایه‌های ضروری برای وحدت در جامعه را بنا می‌کنند. مطالب آموزشی این کلاس‌ها، متناسب با سن کودکان است و به آنان کمک می‌کند تا درک واضح‌تری از این مفاهیم و چگونگی به کار بستن آن‌ها را در زندگی روزمره کسب کنند. جوامع بهائی در سراسر دنیا بخشی از منابع و انرژی خود را صرف آموزش مربی برای کلاس‌های کودکان می‌کنند تا بتوانند افرادی را برای این خدمت آماده نمایند که با محبت و علاقه نسبت به کودکان، با ایمان به توان‌مند‌ی‌های آنان و با دیدگاهی روشن نسبت به آیندۀ باشکوهی که انسان به سمت آن در حرکت است، به آموزش کودکان بپردازند.